روستای دَرَک در بخش زرآباد شهرستان کنارک با داشتن بکرترین، پاک ترین و زیباترین ساحل ایران اسلامی و حتی جهان، علاوه بر چهار نمونه ساحل یادشده، از جنگل های حرا و خور باستانی گالک بطول 6 کیلومتر و وسعت 52 هکتار برخوردار است.

روستای دَرَک تاکنون برای گردشگران داخلی و خارجی ناشناخته مانده است، با توجه به اینکه سال 1396 استان سیستان وبلوچستان مقصد گردشگری ایرانیان معرفی شده، فرصت مناسبی برای معرفی بهتر مناطق مختلف گردشگری، تاریخی و دیدنی بلوچستان و سواحل مکران است.
روستای دَرَک در انتهای نقشه استان سیستان و بلوچستان و نزدیک مرز دریایی 2 استان هرمزگان و سیستان وبلوچستان و در حوزه بخش زرآباد شهرستان کنارک واقع شده است.
گردشگران می توانند از طریق زمینی و هوایی به این منطقه بکر سفر کنند، از طریق هوایی بعد از انتخاب مقصد چابهار (فرودگاه کنارک) با پیمودن 135 کیلومتر و عبور از روستاهای کهیر به طرف زرآباد به روستای دَرَک خواهند رسید.

مسافرانی که از سمت هرمزگان قصد سفر به چابهار را دارند بعد از طی مسیر 160 کیلومتری از جاسک به زرآباد به این روستای ساحلی زیبا خواهند رسید.
تماشای زیبایی های این روستا هر گردشگری را به وجد می آورد و باید ساعت ها از دیدن آن لذت ببرد، چون مشاهده سواحل ماسه ای بدون سنگ در کنار کوه، جنگل و نخلستان جذابیت خاصی به این منطقه داده است.

خَلیجِ چابَهار بزرگ‌ترین خلیج ایران در حاشیه کرانه‌های دریای عمان است. این خلیج به خاطر شکل حلقه‌ای (Ω) خود در زمین‌شناسی از نوع خلیج‌های اُمگایی نامیده می‌شود.

در نقطه ی آغاز شرقی این خلیج شهر چابهار قرار دارد و در پایانگاه غربی آن دماغه ی پُزم شهر چابهار در خاور و شهر کنارک در باختر کرانه‌های این خلیج واقع شده‌اند که هر دو دارای فرودگاه می‌باشند. جاده‌ای آسفالته که محیط این خلیج را دور می‌زند این دو شهر را به هم متصل می‌کند. بنادر تجاری و ترانزیتی چابهار و کنارک در شرق و غرب خلیج چابهار بزرگ‌ترین بنادر ایرانی دریایی عمان می‌باشند.

۱۴هزار هکتار از اراضی شرق خلیج چابهار به عنوان منطقه آزاد تجاری چابهار تعیین شده‌اند. این منطقه آزاد به ۹ پیکره بخش می‌شود. در زمین‌های کناره خلیج چابهار و در محدوده منطقه ی آزاد، ده‌ها کیلومتر جاده، اتوبان و راه، چندین مجتمع تجاری بزرگ، چندین کارخانه و شرکت تولیدی و صنعتی و بهترین هتل استان قرار دارد. بندر چابهار دارای دو اسکله شهید کلانتری و شهید بهشتی است.

پایگاه سوم نیروی دریایی ارتش در جنوب غربی‌ترین نقطه خلیج قرار دارد.

روستای تیس خود یکی از جاذبه های گردشگری شهرستان چابهار است که آثار  تاریخی را در خود جای داده است. ظاهرا تیز به مرور زمان به تیس تبدیل شده و امروزه این روستا تیس نامیده می شود. این روستا در زمان های قدیم «بندر تیس» نامیده می شده و یکی از بنادر مهم بازرگانی دریای عمان به شمار می رفته است. هنوز هم ویرانه های این بندر باستانی در اطراف آن وجود دارد. به جز غارهای سه گانه جاذبه های گردشگری بسیاری در این روستای تاریخی وجود دارد که از آن میان می توان به قلعه پرتغالی های تیس، قلعه پیروز گت و گورستان باستانی تیس اشاره کرد. مردم محلی این گورستان قدیمی را گورستان جن ها می دانند و در زبان بلوچی به آن «جن سنط» می گویند.

غارهای سه گانه تیس شامل یک غار طبیعی و دو غار دست ساز و مصنوعی هستند که در ارتفاع ۲۵ متر بالاتر از سطح زمین قرار گرفته اند. غار اول که طبیعی است به صورت نیم دایره است و با تراشیدن دیواره کوه توسعه یافته است. درون این غار مقبره ای با دیوارهای گچی سفید رنگ قرار دارد. مکعبی از سنگ و گچ بر فراز مقبره ساخته شده که زیربنای یک گنبد کوچک است، بدنه‌های اطراف این مکعب را با گچ به رنگ سفید درآورده‌اند. بر دیواره های مقبره خطوط و علاماتی ترسیم شده که به خط گجراتی و هندی شباهت زیادی دارد. در ورودی مقبره به موازات دهانه ورودی غار و رو به دره تیس واقع شده است.

غار دوم که مصنوعی و دست ساز است سمت راست غار اول و در فاصله هفت قدمی آن قرار دارد. آثار تراش و کنده کاری را به راحتی می توان در این غار مشاهده کرد. ارتفاع دهانه این غار هشتاد سانتیمتر است و سقف کوتاهی دارد. انتهای این غار مسدود شده و احتمال می رود این غار با غار سوم مرتبط بوده یا آن که به چاه های زیرزمینی که محل دفن مردگان بوده راه داشته است.

غار سوم در فاصله ۵۰ متری غار اصلی و در سمت چپ آن قرار دارد. این غار نیز به صورت مصنوعی و دست ساز ساخته شده و طول دهانه ورودی آن ۲۰ متر است

کوه‌های مینیاتوری چابهار یا کوه‌های مریخی چابهار نام کوه‌هایی با ساختار و شکل ویژه در فاصله ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری بعد از شهر چابهار، در مسیر گواتِر در سمت چپ جاده است که به دلیل نوع و وضعیت فرسایش و گونه ی رسوبی خاص، اشکالی شبیه به ناهمواری‌های سطح مریخ دارد. رسوبات آهکی بقایای بدن جانداران دریایی (سختپوستان و ماهی‌ها) به همراه ماسه و خاک رس، مواد اصلی تشکیل‌دهنده ی رسوبات این کوه‌ها است.

کوه‌های مریخی (آریا، کالانی(رشته کوهی هستند که تقریباً از ۳۵ کیلومتری خاور چابهار آغاز می‌شوند و ده ها کیلومتر به سمت شرق امتداد می‌یابند.این کوه ها که شبیه به کوه های مریخی هستند و کمتر در جهان کوهی به این شکل وجود دارد بدبوم نامیده می‌شوند که عبارتند از زمینها و بلندی‌هایی که در برابر فرسایش بدین شکل درآمده‌اند.

چابَهار، یکی از شهرهای جنوب خاوری استان سیستان و بلوچستان ایران با وسعت 17155 متر مربع در 60 درجه و 37 دقیقه طول و 25 درجه و 17 دقیقه عرض جغرافیایی و تنها بندر اقیانوسی این کشور است که در کرانهی دریای مکران و اقیانوس هند قرار دارد. اسکله آن قابلیت پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما را دارد و از مناطق آزاد بازرگانی ایران است. که این بندر از شمال با بمپور، سرباز و راسک، از جنوب با دریای عمان، از شرق با پاکستان و از غرب با بندر جاسک و میناب همسایه است.

بندر چابهار به دلیل موقعیت راهبردی، که نزدیک‌ترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه )افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان(  به آب‌های آزاد است از اهمیت فراوانی برخوردار است و سازندگی و سرمایه‌گذاری فراوانی در آن صورت می‌گیرد؛ از جمله ساخت اسکله و افزایش گنجایش بارگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما در خلیج چابهارو ساخت راه‌آهن به سوی آسیای میانه و احداث فرودگاه بین‌المللی این بندر یکی از مهم‌ترین چهارراه‌های کریدور شمال-جنوب بازرگانی جهانی است.

چابهار علاوه بر موقعیت بازرگانی، دارای جاذبه‌های فراوان تاریخی و طبیعی است. آب و هوای این شهر و پیرامون آن همیشه بهاری و معتدل است و به همین دلیل چابهار (چهاربهار) نامیده می‌شود. چابهار مرکز شهرستان چابهار است که در منتهی‌الیه جنوب شرقی ایران در کنار آب‌های گرم اقیانوس هند قرار دارد.